Η αλλεργία .

Σκηνοθέτησε την ζωή της 
πάνω σε μια τραπεζαρία 
που έβλεπε,
σε ένα γεμάτο από κουτσουλιές ,μπαλκόνι. 

Βρεθήκαμε γυμνοί και άπραγοι 
μπροστά στις βιαιότητες της μοίρας.
Γελάσαμε.
Κλάψαμε .
Στην τελική,
σκοτώσαμε και κάποιους.

Ωραία ήταν,
καθώς στεκόμασταν με γουρλωμένα μάτια 
να κοιτάζουμε τα μαύρα κοράκια 
που μας κατασπάραζαν.

Τα χέρια της
κάτω απ΄το τραπέζι
αμήχανα,
υγρά
και μουδιασμένα.

Τέσσερα από τα δέκα δάχτυλα
μπλέκονταν μεταξύ τους
και αποζητούσαν 
την συμπόνια των δύο που περίσσευαν.

Το δέρμα ούρλιαζε στον  ιδρώτα
"Μη,μη με χτυπάς άλλο
κρυώνω 
και αργοπεθαίνω εξαιτίας σου. "

Εκείνη συνέχιζε να λέει 
πως φταίει η υπερευαισθησία τους δέρματος της.
Και τότε,όλοι οι εν ζωή οργανισμοί,σωπάσαν.
Σα να ξέραν.