Το κόκκινο μπαράκι.

Απεχθάνομαι κάθε μέρα που περνάει,
όταν νιώθω ότι όλο και πιο πολύ
κλείνομαι στον εαυτό μου.
Απεχθάνομαι και που πληγώνω τους άλλους
και τους φέρομαι σαν πεταμένα σκυλιά.

Κανενός το κακό δεν θέλω.
Μόνο το δικό μου,
γιατί μόνο όταν αυτο-σκοτώνομαι 
μπορώ να με καταλάβω και να περπατήσω περήφανα
ανάμεσα στους νεκρούς. 

Κάνω την ζωή μου,δεν λέω
και δεν παραπονιέμαι γι'αυτά που περνώ,
μόνο για την κενότητα που δημιουργήθηκε ξαφνικά
δίχως αιτία 
και δίχως διέξοδο.

Είκοσι χρονών,
με τα λεφτά μου και την καύλα μου να ζήσω.
Αλκοόλια,ναρκωτικά,πάρτι και γκόμενοι.
Τέτοια ζωή δεν έκαναν ούτε οι πιο αδίστακτοι γκάνγκστερς 
στα στενά της Νέας Υόρκης. 

Σε λίγο καιρό,
θα έρθει και το σπίτι
και τότε είναι που θα ασχοληθώ ολοκληρωτικά
με την μοναξιά μου και τον σκύλο μου.
Είναι όμως και κάτι που φοβάμαι.

Προς το παρόν,
θα πάω σχολή,θα βρίσω κάποιον καριόλη 
και μετά θα πάω στην δουλειά 
να σερβίρω αγοράκια και κοριτσάκια 
γεμάτα άγνοια για την ζωή.

Κλεισμένη σε ένα κόκκινο μπαρ
δεν βλέπω κανέναν.
Να,
μόνο εμένα και τον εαυτό μου 
να τα πίνουν στην ξύλινη μπάρα,
χωρίς να υπάρχει κάτι να μας σώσει. 

Το κομμάτιασμα.

Ξάπλωσα στην άσφαλτο 
να αφουγκραστώ τους χτύπους 
της ρουτίνας που με πνίγει.
Μπρούμυτα,
και με τα χέρια 
να πιέζουν την πίσσα.

Ακούμπησα το μάγουλό μου
και έσκισα την γλώσσα μου
καθώς έγλειφα τον δρόμο,
μπας και υγρανθεί 
και μου δώσει μια στάλα ηδονής 
η ζωή.

Μα δεν πρόφτασα,
αφού σαν από μηχανής θεός
εμφανίστηκε μια γκιλοτίνα, 
από τον ουρανό
και με κομμάτιασε,
δίχως οίκτο. 

Με έκοψε σε τρία μέρη.
Κεφάλι,κορμός και πόδια.

Το κεφάλι μου,
πετάχτηκε στην θάλασσα.
Έτσι έπρεπε άλλωστε
κι ας με έτρωγαν τα σκυλόψαρα. 

Ο κορμός μου,,
χαρίστηκε σε ένα πορνείο.
Δωρεά το ονόμασαν,
ώστε να εξασκούνται οι τελειωμένοι και οι νεκρόφιλοι.
Τι ; Σοκαρίστηκες ;;
Σιγά,
έτσι κι αλλιώς δεν αργεί η μέρα που υπάρξει κι αυτό.

Τα πόδια μου όμως έτρεξαν 
στον μακρινότερο σταθμό του τρένου,
πήραν το πρώτο βαγόνι
και εξαφανίστηκαν.
Μακριά από κάθε ίχνος
μιζέριας και καταπίεσης,
κάπου ελεύθερα κι ανύπαρκτα. 

Κι ας μην σ'αρέσει.

Ξέρεις γλυκέ μου,
πρόστυχο δεν είναι  
να περιγράφεις με λεπτομέρεια
την στιγμή της ύψιστης ηδονής
στο σεξ.

Πρόστυχο και χυδαίο 
είναι κάποιος να σου ξεδιπλώνει 
την ψυχή του
και εσύ να την παίρνεις,να την κάνεις κουβάρι 
να την μασάς και να την πετάς στις ξέρες.

Ούτε είναι ανήθικο,
μια γυναίκα να μιλάει για πέη,
από την στιγμή
που εσύ ο ίδιος,
κλέβεις τα πάντα για να ικανοποιήσεις 
το τιποτένιο εγώ σου. 

Αυτά . 

Αυτοί που γύρισαν.

Μάζεψα γύρω μου 

όλους τους παραμελημένους,

τους χτυπημένους και τους σακατεμένους,

τους άθλιους 

και τους παραγκωνισμένους μιας σαθρής κοινωνίας.

Τους μέτρησα προσεκτικά,

τους αγάπησα ξεχωριστά 

και στην συνέχεια,

τους έβρισα,τους χτύπησα,

τους πέταξα σαν σκουπιδάκι στον δρόμο 

και στο τέλος τους έγδαρα. 

Μίλησα σκληρά και αληθινά 

και να που γύρισαν 

πάλι σε ΄μένα,

να τους μάθω να ζουν 

και να ελπίζουν.

Σχημάτισα γύρω μου 

έναν κύκλο που τους χωρούσε όλους.

Ακόμη και συναισθήματα,

βάναυσα σαν από τραύματα

και αιχμηρά σαν μαχαίρια.

Με μίσησαν,

με αγάπησαν,

μα γύρισαν γιατί έμαθαν.
Εκείνοι που δεν ήρθαν ,
ήταν το τίποτα το ίδιο. 

Χωρίς συ(ε)νοχή και με α(ε)νοχή .

Άσπρα δάπεδα,
άσπροι τοίχοι, 
άσπρα και τα μάρμαρα. 

Κοιτώντας από ψηλά 
το κενό που δημιουργούν οι σκάλες
-ενωμένες και στοιβαγμένες η μία πάνω στην άλλη-
τρομάζω. 

Άλλη μια κατασκευή 
άψυχων διαμερισμάτων.
Και κοιτώντας στο βάθος,
σκέφτομαι πως έστω και μια πινελιά αίματος  
θα έκανε όμορφη την αρρώστια . 

Πόσο εξευτελιστικό,
να βλέπεις τα μάτια σου,
να σέρνονται στο πάτωμα,
απλανή,
και να μην υπάρχει κανείς εκεί να στα σηκώσει. 

Και τα δάχτυλα μου,
να τρέχουν και να χάνονται 
στα πλήκτρα ενός πιάνου 
προσπαθώντας να βρουν
την κατάλληλη μουσική υπόκρουση για την αηδία που προκλήθηκε. 

Την ίδια στιγμή σκέφτομαι : 
πως,είναι σα να αναγκάζω την ίδια την ζωή 
να με αφήσει να ζήσω 
ενώ στην γωνία παραμονεύει ο θάνατος.

Και θα σας το παραλληλίσω αλλιώς :
Είναι δυνατόν,
να είμαι μια κωλόγρια ,
να πρέπει να τρώω μόνο λαχανικά 
και την ίδια στιγμή ν'αναγκάζω τον σκύλο μου να τρώει το ίδιο
μόνο και μόνο
για να εκδικηθώ τον πόνο και την οργή μου
πάνω σε κάποιον άλλον ;;;