Νιώθω τόσο πιεσμένη,η ψυχή μου έχει σκιρτήσει...
Βουρκώνουν τα μάτια μου,δάκρυα όμως δεν φεύγουν.
Δεν φεύγουν για ταξίδια μακρινά.
Η μόνη διαδρομή που κάνουν είναι από τους καταρράκτες στα μάγουλα
έως στο πηγάδι της ψυχής.
Θέλω να πλαντάξω στο κλάμα,να βουλιάξω στα δάκρυα μου,να ξεψυχήσει η ψυχή μου.
Να νιώσω ότι πονώ πάλι,να νιώσω να κόβομαι στα δύο για τα λάθη που έκανα.
Να μπερδευτεί αυτό το υπερπόντιο σάλιο που παράγεται από τους λυγμούς με την γόπα του τσιγάρου και τα δάκρυα.
Να πασαλειφτούν οι μπογιές των ματιών μου με τις στάχτες.
Θέλω να λιώσει η φωτιά το κατράμι της ψυχής μου...