Άκου μαμά.

Μαμά,

δεν πιστεύω σε παγκόσμιες ημέρες.

Κάθε μέρα γιορτάζεις.

Γιορτάζεις από την στιγμή 

που γίνεσαι μητέρα.

Σε αυτόν τον κόσμο,

μάνα σε έφερε κι εσένα.

Κι ας μην προοριζόσουν 

εσύ η ίδια να γίνεις.

Άργησες,

και αργείς ακόμη πολύ

να πας κόντρα στην πατριαρχική κοινωνία.

Λένε,

πως αν δεν συμβιβαστείς

δεν τα καταφέρνεις.

Μα μην τους ακούς.

Κλείσε τ'αυτιά σου

και κατέρριψε τον μύθο

από τις ρίζες του.

Έδιωξες ήδη,

τον φαλλοκράτη που μας "έσπειρε" .

Διώξε και την ιδέα λοιπόν.

Γέννησες δύο κόρες.

Δύο κορίτσια,

σε μια κοινωνία που τις θεωρεί υποδεέστερες.

Σκληρές όμως.

Δεν θέλω να κοιτάς.

Θέλω να παρατηρείς,

εις βάθος.

Ίσως αύριο να μην υπάρχεις,

ούτε εγώ

ούτε κανείς.

Μα το τώρα,

υπάρχει μόνο μια φορά.

Δεν θέλω να μ'αγαπάς.

Θέλω να στέκεσαι.

Όπως κι εγώ.

Αν αντισταθείς,

μόνο τότε θ'αγαπήσεις.

Οι εύθραυστες καρδιές.

ποτέ δεν κέρδισαν,

την ασχήμια και την κακία τούτου του κόσμου. 

                                                                 Χρόνια πολλά μαμά.