Το σφίξιμο των χεριών μου.

Πως γίνεται η ομορφιά και η ασχήμια 
να συνδυάζονται μαζί ;

Από το δωμάτιο,
ακουγόταν εκείνη η εκκωφαντική μελωδία της δυστυχίας
και από το δίπλα διαμέρισμα τα αυτοκτονικά δελτία των 8.
Ίσως όμως,
αυτή η άνεση,
των - ας το πούμε - δημοσιογράφων,
να αραδιάζουν τα ψέματα τους,
να ήταν σωτήρια για την ώρα που βίωνα. 

Έσφιξα τις παλάμες μου,
γερά,
ώστε να φουσκώσουν οι φλέβες μου.
Τις έσφιξα,
πάνω από τον γαλάζιο νιπτήρα,
για να μην τον σπάσω 
γιατί εκεί είχα αφήσει τον τελευταίο καιρό 
τις σκέψεις μου ανέγγιχτες και αβοήθητες. 

Δεν ήξερα τίποτα,
ούτε τι θα ερχόταν.
Πήρα τα τσιγάρα μου και πήγα βόλτα τον σκύλο μου 
λέγοντάς μου
"Ποιος ξέρει,
ίσως σε εκείνο το σκοτεινό παγκάκι τελειώσουν όλα."