Γδάρτης.

Προσευχόταν η καψερή
να΄ναι πολύχρωμες οι μέρες μας
σαν γεμιστά μες στο ταψί,
πράσινα και κόκκινα και μελιτζανί,
ερχότανε σε κάθε δοκιμή
για να ζυγιάσει την ζωή.

Απομεσήμερο τα 'βγαζε απ'το φούρνο
να τα στοιβάξει στο παραθύρι απάνω,
να δει την ευτυχία να 'ρχεται
σαν τον έσπερο,
στο αστεροδιάστιχτο στερέωμα από κάτω. 

Και μες στις λεμονιές,
μες του Μάρτη τις γιορτές
είναι η άνοιξη πλανεύτρα 
που μας ζει στα δυο της χέρια.