Άσχημο Όνειρο.

Σήμερα είδα την μάνα μου 
να πέφτει από τον τρίτο όροφο.
Να πέφτει στο κενό,
με μαύρα εσώρουχα
και τα χέρια δεμένα,
σταυρωτά,
λες και είχε θυμώσει με δ'αυτά. 

Λίγα λεπτά απουσίας 
από την μεριά μου,
αρκούσαν.
Ξεγλίστρησε σαν χέλι.
Ήμουν στο δίπλα μπαλκόνι,το μικρό.
Και την έβλεπα να τρέχει
σε αργή κίνηση. 

Γύρισε και με κοίταξε,
με ΄κείνα τα υγρά μάτια 
του σχιζοφρενή.
Βούτηξε,νομίζοντας 
πως από κάτω της ήταν η θάλασσα.
Βούτηξε,νομίζοντας
πως είναι ελεύθερη.

Να όμως,που προσκολλήθηκε στο τσιμεντένιο δάπεδο,
με τα μυαλά χυμένα και τα μαύρα εσώρουχα
να ποτίζονται με το αίμα.
Πως θα τα πλύνω τώρα εγώ,
αφού δεν είχε έρθει η ώρα ακόμα
να μου δείξεις 
πως λειτουργεί το πλυντήριο; 

Μου άφησες μόνο,
κουζινικά και άπλυτα.
Γιατί;
Γιατί με άφησες;
Αφού ήξερες πως
δεν θέλω να γίνω
νοικοκυρά...