Ανθρωπίσκε,άκου και βλέπε.

Γίναμε ανθρωπιστές μέσα από παγκόσμιες ημέρες.
Παγκόσμια ημέρα κατά του καρκίνου,
παγκόσμια ημέρα κατά της παιδικής εργασίας,
παγκόσμια ημέρα πέους κ' μπριζόλας.
Χέσε μας βρε ανθρωπίσκε,με την πλήξη σου.

Θα σου πω εγώ από ημέρες και νύχτες.

Χτες το πρωί,ήμουν στα Εξάρχεια,
κοντά σε μια φωτιά με κάτι ταλαίπωρους,
που τους είχε φάει η "βρωμιά" και η ίδια τους η ζωή. 
Μα,χτες,έμαθα από τον Αλέξανδρο τον Τζούνιορ 
-όπως αυτοαποκαλείται,αφού τον Μέγα τον γαμάει-
πως οι άνθρωποι που έχουν παιδεία και πολιτισμό 
"δ ι α σ κ ε δ ά ζ ο υ ν",
ενώ,σε αυτούς που δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να τα 
"κ α τ α κ τ ή σ ο υ ν"
μένουν ξεβρασμένοι και ξεχασμένοι. 

Αυτά σας έμαθε η κοινωνία.
Αυτά τους δίδαξε,Αλέξανδρε.
Μα,εσύ,ξέρεις τι μου δίδαξες;
Πως την μαυρίλα που φέρνει ο ουρανός,
μπορείς να την πάρεις στην - ήδη - μαυρισμένη ψυχή σου από τα χρόνια,
και να γεμίσεις μ'αστέρια την νύχτα,
για μένα,για εκείνον..για τον οποιοδήποτε. 

Αυτός ο άνθρωπος,
δεν γνωρίζει για καμιά παγκόσμια ημέρα.
Κι όμως είναι ο πιο ανθρωπιστής απ'όλους μας,
γιατί προσφέρει χωρίς να έχει τίποτα να χάσει,
μα μόνο να κερδίσει,
λίγες ακόμα "παγκόσμιες" ημέρες.


                                                   
                                                                  Αφιερωμένο στον Αλέξανδρο τον Τζούνιορ
                                                                  της γνωστής σακατεμένης πλατείας.
                                                                  Σ'ευχαριστώ.