Η πολιορκία.

Σκέψεις πολιορκούν το μυαλό μου όπως η φωτιά το κάρβουνο.

Μα τι δουλειά έχω εγώ με την φωτιά;

Εγώ είμαι παιδί της θάλασσας.

Στο απέραντο γαλάζιο χάθηκα κ'

ναυάγησα στον βυθό κάποιας χαμένης παραλίας,

γιατί μισώ την επιφάνεια.

Γι'αυτό μες τον χειμώνα κουβαλώ μέσα μου την βροχή,

κι ας έχει ξηρασία . 

Δώσε μου θάλασσα,ανατολές,κρασί 

και θα'μαι ευτυχισμένη

εις τους αιώνες των αιώνων.

Αμήν γαμώ την παναγία σας.