Μπλε χειμώνας.

Το ήξερες πως το μπλε ήταν πάντοτε το αγαπημένο μου χρώμα.
Δεν ήθελα να το αγγίζεις.
Δεν ήθελα να το μάθεις.
Δεν ήθελα να με καταλαβαίνεις.
Όχι ότι ήθελα να σου κρυφτώ.
Ούτε φοβόμουν.
Το ξέρεις πως κανέναν δεν φοβάμαι.
Δεν το πείραξες ποτέ το χρώμα μου.

Εκείνον τον μπλε χειμώνα όμως
ήταν σαν να βάζεις γύρω από μπλε της ψυχής μου
- ΠΡΟΣΕΞΕ,ΓΥΡΩ ΕΙΠΑ - 
..έναν τόνο πιο σκούρο.
Έμεινε εκεί για πάντα.
Ή τουλάχιστον θα είναι για πολύ καιρό εκεί. 

Το μόνο "για πάντα" που είμαι σίγουρη,
είναι εκείνο της αιώνιας αναζήτησης,
της αναζήτησης που ψάχνει την σκιά του μπλε
που θα μου ξηλώσει κάθε ραφή της ψυχής μου απ'το δέρμα. 

Τσιγάρο να πάρω ανάσα...
Και να που ξάφνου ήρθε η άνοιξη..
να μου καταστρέψει αυτό που έχτισα.