Ο Αέναος.

Σήμερα σε καύλωσα μόνο με την φωνή μου.
Τόσο σου λείπω.
Μα δεν με θέλεις δίπλα σου.
Λες ότι δεν είσαι σε φάση.
Κι όλο έρχεσαι και φεύγεις. 

Σήμερα με έκανες μούσκεμα,
μέσα σε 10 δευτερόλεπτα.
Με μια φράση,
πως θες να με σκίσεις 
δίχως οίκτο και συμπόνια. 

Μα δεν ήταν ότι δεν μου άρεσε ο τρόπος.
Έτσι κι αλλιώς,οι τσακισμένοι,
εκείνοι που τσαλακώθηκαν 
απ'τον ίδιο τους τον εαυτό,
δεν ζήτησαν ποτέ τον οίκτο και την συμπόνια.
Ειδικά από ανθρώπους
-που έστω και για λίγο στο παρελθόν-
σιδέρωσαν τα τσακίσματα τους.

Εκείνο όμως που ήθελα,
ήταν να διαβάσεις,
κάθε ικμάδα του μυαλού μου
και να μείνεις,να μείνεις....
Ήθελα να ψάξεις,
κάθε σημάδι του κορμιού μου
και να το κατακτήσεις,να το κατακτήσεις...

Σκοτώσαμε όμως,
ο ένας τον άλλον.
Γι'αυτό θα είμαστε πάντα,
έως την αιωνιότητα
ο χαμένος του άλλου.