Μαν(ί)α.

Μέσα από το σκίσιμο της τέντας
κοιτάζω το φεγγάρι.
Μισό κι αυτό,
λειψό,
να κρέμεται από τ'άστρα.

Κι έχει μια μανία το άτιμο
να φέρνει την κατάθλιψη,
σ'εκείνους που άφησαν 
μετέωρα τα χρόνια της ζωής τους
στο φως του.

Σήμερα το βράδυ,
θ'αντέξω για την υπόλοιπη ζωή,
γιατί εκείνη, 
κείτεται στο δίπλα δωμάτιο 
για τα χρόνια εκείνα 
που δεν άντεξε
και τα τύλιξε η μανιοκατάθλιψη.

Ανάβω το τσιγάρο απ'το κεράκι,
τραβώ δύο τζούρες
και καίγομαι στα χέρια μου,
σαν από κατάρα.