Τα γρήγορα της βροχής.

Βρέχει πάλι,
βγαίνω στο μπαλκόνι 
κάνω το τσιγάρο μου
και απλώνω τα χέρια στον ουρανό
να τον αγκαλιάσω 
για την κάθαρση που μου προσφέρει.

Η βροχή δεν τελειώνει ποτέ,
μόνο σταματάει,
Και ενώ βρέχει τα ακροδάχτυλα των ποδιών μου
βουλιάζω στον βάλτο των σκέψεων
και στην περιδίνηση που μου προσφέρει
στα αχαρτογράφητα μονοπάτια του μυαλού.