101 χρονόλεπτα.

Να,
ήθελες να γράψω κάτι και για σένα.
Μια δόση αλήθειας,
ίσως να βοηθούσε την κατάσταση.
Κάτι σαν ξεκαθάριση συναισθηματικών λογαριασμών.
Φταίει που είμαι παρανοϊκή,
Φταίει που είσαι κι εσύ συμβιβάσιμος.
Τίποτα δεν συναίβει .
Και τίποτα δεν ξέρεις,
όντας μεσήλικας και βλάκας.
Βιάσου,
πριν σε προλάβουν.

Σήμερα νιώθω μόνη
και θα ευχόμουν να μην ένιωθα.
Εύχομαι να μην νιώθεις ούτε εσύ.
Δεν υπάρχει πιο άσχημο.

Από την άλλη όμως,
σου είπα να πάμε να πιούμε,
να γίνουμε στουπιά 
και ίσως,
να μην νιώθαμε έτσι πια.

Μοιάζω με τέχνη
και δεν με θες για συντροφιά,
και θα σου έλεγα να σκάσεις.
Μα δεν θα το κάνω.