Ίσως.

Κατηφορίζεις 'κείνο τον μικρό λοφίσκο
και σου χαμογέλασα
σα να σ'αγκαλιάζω 
με τα μάτια μου. 

Όπως η θάλασσα φιλά την αμμουδιά 
με ένα χαμόγελο φαρδύ,καμπυλωτό και άγαρμπο
με μόνο σκοπό,
να πονέσεις από την τόση γλύκα.

Ίσως και να σε περίμενα 
εκείνο το απόγευμα στη παραλία.
Ίσως όμως πάλι 
-πιθανότερο μου φαίνεται-
να περίμενα τον γλάρο Ιωνάθαν 
να με πάρει 
και να με χάσει μεσοπέλαγα. 

Ίσως η μόνη ελπίδα 
να ήταν εκείνο το πέταγμα
της ελευθερίας 
ή 
στην τελική,
να ήταν ο γλυκός καφές σου
που ακουμπούσαν τα χείλη σου.