Οι κουβέντες των παππούδων .

"-Το μετράς το ζάχαρο;"
"-Έχω το μηχανηματάκι αλλά βαριόμαι."

Όλα έχουν το τίμημά τους 
και την μέτρηση τους.
Ανάλογα το μέγεθος της ζημιάς.
Έτσι και η ηλικία. 

Μου λέει ο παππούς μου
"Το φως του καμπινέ 
είναι πέντε μέρες ανοιχτό"
Ψέματα ήταν όμως.
Ανοιχτή ήταν η ζωή του 
και είχε ήδη ρημάξει πολύ 
για να παραμείνει κι άλλο ορθάνοιχτη. 

Ο καμπινές,
ήταν άδειος από ψυχές και σώματα
σ'ένα δωματιάκι
δίχως ζωή και χρώματα. 

Είναι εκείνη η νοσταλγία 
που υπάρχει στην ψυχή τους 
για τις ζωές των παιδιών τους 
που δεν πρόφτασαν να τις χορτάσουν.

Το μόνο που τους έμεινε,
είναι να μετρούν την πίεση και το ζάχαρο  
του ενός και του άλλου,
μην τυχόν και από φόβο 
μείνουν τελείως μονάχοι 
μες σε τούτο τον άχαρο κόσμο. 

Παππού,
μην μου ξαναπείς για το φως του μπάνιου
γιατί την επόμενη φορά 
θα ρίξω συθέμελα το σπίτι 
για να μην κλάψεις .