Το κομμάτιασμα.

Ξάπλωσα στην άσφαλτο 
να αφουγκραστώ τους χτύπους 
της ρουτίνας που με πνίγει.
Μπρούμυτα,
και με τα χέρια 
να πιέζουν την πίσσα.

Ακούμπησα το μάγουλό μου
και έσκισα την γλώσσα μου
καθώς έγλειφα τον δρόμο,
μπας και υγρανθεί 
και μου δώσει μια στάλα ηδονής 
η ζωή.

Μα δεν πρόφτασα,
αφού σαν από μηχανής θεός
εμφανίστηκε μια γκιλοτίνα, 
από τον ουρανό
και με κομμάτιασε,
δίχως οίκτο. 

Με έκοψε σε τρία μέρη.
Κεφάλι,κορμός και πόδια.

Το κεφάλι μου,
πετάχτηκε στην θάλασσα.
Έτσι έπρεπε άλλωστε
κι ας με έτρωγαν τα σκυλόψαρα. 

Ο κορμός μου,,
χαρίστηκε σε ένα πορνείο.
Δωρεά το ονόμασαν,
ώστε να εξασκούνται οι τελειωμένοι και οι νεκρόφιλοι.
Τι ; Σοκαρίστηκες ;;
Σιγά,
έτσι κι αλλιώς δεν αργεί η μέρα που υπάρξει κι αυτό.

Τα πόδια μου όμως έτρεξαν 
στον μακρινότερο σταθμό του τρένου,
πήραν το πρώτο βαγόνι
και εξαφανίστηκαν.
Μακριά από κάθε ίχνος
μιζέριας και καταπίεσης,
κάπου ελεύθερα κι ανύπαρκτα.