Κάπου ήθελα να καταλήξω.

Κανέναν φύλακα άγγελο δεν θέλω. 
Κανέναν να με προσέχει.
Έτσι μας δίδαξε η πατριαρχία,
να έχουμε δίπλα μας κάποιον να μας προστατεύει.
Ευχαριστώ,μα δεν θα πάρω.
Μπορώ και μόνη μου. 
Πάντοτε μόνη μου τα κατάφερνα καλύτερα.
Δεν θέλω μάτια κ' χέρια πάνω μου. 
Αν θες να μου δώσεις κάτι,δώσε μου την ψυχή σου. 
Εκεί θα σου δείξω πόσο σκληρή είμαι,
πόσο ανάγκη έχω την προστασία σου.
Θα την τσακίσω την ψυχούλα σου.
Θα την κάνω κομμάτια.
Μαύρα και Μπλε κομφετί.
Τα χρώμα είναι για τους αδύναμους.
Κι αν καμιά φορά βάζω κάμποσο χρώμα στον καμβά μου
μην παραξενευτείς από τα παραπάνω που είπα.
Το δέλεαρ είναι. 
Το διάβασμα της αδυναμίας.
Την δύναμη την αποτυπώνεις πιο δύσκολα.
Η Ψυχρότητα δεν βγαίνει.
Το μίσος όμως,αυτών που θίγονται θα αποτυπωθεί.
Κι ας μην βγάζουν νόημα τα παραπάνω.
Παράλογη λογική.
Έτσι,γιατί δεν γλείφω πληγές άλλων.
Σκουπίδια.