Η απελπισία.

Γυρνάω σε κάθε μπαράκι της Αθήνας
χωρίς καμιά ουσία,
μόνο τα λεφτά μου να χαλάω,
ελπίζοντας μόνο 
να έρθεις να με βρεις.
Να με νιώσεις,
έστω για μια φορά την ώρα που γράφω για σένα,
να μου πάρεις το γαμημένο το χαρτί 
απ'το χέρι 
και να μου πεις
"Σταμάτα το ,τελείωσε πια."

Και περιμένω
και δεν έρχεσαι ποτέ.
Ούτε θα έρθεις.
Το ξέρω καλά.

Γι'αυτό,
άσε με να γράψω
για άλλα πιο μεγάλα.
Μην συνεχίσεις,
γιατί δεν θα ξαναβγώ ποτέ  για μπύρα μόνη.
Και ξέρεις,
ότι μισώ να μην πίνω.
Μισώ να μην πίνω την απελπισία μου.
Μην με κάνεις, 
να αρχίσω το τζιν.
Δώσε μου λίγο χρόνο ζωής ακόμα..